Van Otjiwarongo en de andere Blikkies

Vrijdag hebben we een rustige dag gehad en hebben een beetje rondgekeken in Otjiwarongo (20.000 inwoners) maar grote griezel wat waren daar veel blikkies en wat een armoede. De broeders en zusters hebben daar echt een uitgebreid gebied te bewerken en wat hebben die mensen troost nodig, heel triest. Op de weekend vergaderingen hebben ze in de verschillende taalgroepen meer dan 200 aanwezigen, de oogst is groot maar....

Zaterdag eerst naar de vergadering geweest ( LED vergadering). John moest de hele vergadering doen schreef ik al eerder. Maar omdat de broeders die er waren niet het geluid en de beamer en de laptop konden bedienen, mocht ik de filmpjes aanzetten en de muziek voor de liederen. Wie had dat ooit gedacht en dat terwijl ik al jaren zeg dat ik zo graag eens zou willen hengelen :)!!!
This is once in a life time!!! 

Daarna straatwerk gedaan met het tafeltje. In anderhalf uur hadden we 13 verspreidingen, 6 filmpjes en 3 afspraken. Zelfs als je even niet zoveel zin hebt door de hitte of vermoeidheid, je kunt niet anders dan enthousiast worden bij zoveel belangstelling.

Zondag was ook een drukke dag, eerst had John de lezing en daarna de wachttorenstudie en dat was een pittige hoor over die kleding. Je moet bedenken dat de normen hier nog een beetje anders liggen dan bij ons. Maar het is goed gegaan en de zaal zat heel vol. Op een gegeven moment werd er antwoord gegeven in het Herero een plaatselijke taal. Maar hoewel John aangaf dat het antwoordt vast erg goed was, heeft hij vriendelijk gevraagd of er antwoordt gegeven kon worden in de gangbare talen en dat Engels en African is al moeilijk genoeg voor iedereen. En dat werd keurig gedaan. Je moet je voorstellen dat de ene paragraaf in het Engels gelezen wordt en de de andere in het Afrikaans. En aangezien geen een van die twee talen de moedertaal is van de aanwezigen, zijn ze allemaal ook nog eens zonder microfoon, soms moeilijk te volgen.
Na de vergadering weer in de velddienst en deze keer weer van huis tot huis. Nou ja we hebben weer 3 deuren gedaan haha. 
Ik begin te merken dat we 'verafrikanen' . Als we met iemand staan te praten staan we tegen deurposten geleund, soms half in de gang, of we gaan gewoon zitten als dat mogelijk is zonder er bij na te denken. De bijbel is al uit je tas voor je het zelf beseft en een filmpje draait al als we nog denken, willen ze het wel zien. Maar dat willen ze graag dus geen zorgen. Echt je kunt alles uit de kast halen en dat doen we dan ook :). We zijn nog nooit zo bijbelvast geweest.
Daarna nog nabezoeken gedaan en een studie en toen lekker in het zwembad ....

We hebben de dag afgesloten met Horst en zijn vrouw Zappy en de kinderen, Tjally en Mbitjita ( onze tong ligt dubbel als we het zeggen maar oké) bij ons lekker, gezellig te braaien. En de kinderen konden eindelijk eens in een zwembadje spelen.

Maandag hebben we eindelijk een vrije dag om voor onszelf lekker uit te rusten en bij te komen. Het is hoewel we er redelijk aan gewend zijn toch steeds zo ongeveer 39/40 graden in de schaduw. En dat terwijl we zoals Remi ons vertelde hier op een hoogte zitten van zo'n 1500 meter. Dat betekent dat je meer energie verbruikt. Maar laten we niet klagen het land is hier adembenemend mooi, je kunt je niet voorstellen hoe we genieten van het glooiende en hoewel gele bermen toch prachtige groene bomen, echt heel bijzonder. We voelen ons hier erg thuis.

Maar van die rustige dag kwam niet veel terecht. Uiteindelijk waren we voor 3 studies bezig om te regelen dat we een afspraak konden maken. En 1 studie om hier te komen omdat ze erg ontmoedigd was door tegenstand van de familie. Gelukkig hadden we een heel goed en aanmoedigend gesprek met haar en daarna hebben we haar even thuis gebracht.
Ja... thuis is voor haar in de location. Als je daar komt springen de tranen spontaan in je ogen, als je de armoede en uitgebluste mensen ziet zitten zonder enige hoop op verbetering. Wat een contrast, de slechtste achterbuurt in ons land is nog rijk vergeleken bij deze toestand.
De foto's geven natuurlijk wat aan, maar laten niet zien hoe het werkelijk is. Straten bestaan uit zand en gravel met dikke keien waarover je heen hobbelt en als je na tien bochten eigenlijk weer terug wilt ben je geheid de weg kwijt. Het is een dorp op zich, maar hier zal ik nooit aan wennen. 

Deze mensen hebben echt het goede nieuws nodig, maar hoe zullen ze het weten als niemand het hun verteld (Rom.10:13-15).