Onze laatste specials en een heftig afscheid!

We zouden aanstaande woensdag nog een paar dagen met Rolf en Rachel naar Etosha gaan maar helaas zijn ze ziek geworden en kon dit niet door gaan. Heel spijtig, maar natuurlijk het vervelendst voor hun.

Maandag 21 november hebben we nog een hele mooie jaarboek ervaring meegemaakt.

Twee weken geleden hadden we bij het straatgetuigenis een vrouw ontmoet die vroeg of ze een bijbel kon kopen. We vertelden haar dat we geen lectuur verkopen, maar dat mensen die echt lieten zien dat ze heel erg veel van Jehovah houden een bijbel kregen. 
(Dit onderscheid is echt nodig, anders verkopen ze hem verderop voor 5 dollar)
We gaven haar wel de brochure Goed nieuws mee en we wisselden telefoonnummers uit. Maar ze kon maar zo nu en dan in Outjo komen omdat ze geen vervoer had. Ze gaf de naam van de Farm waar ze leeft en die is 45 km verder en dan nog een gravelpad op.
Maar tot onze verbazing kregen we maandag dus een sms van Antonia of we een paar bijbelteksten uit les 12 konden sms'en. Toen we dat hadden gedaan belde ze, we spraken af om haar te bezoeken, we vonden dat best spannend.
Dinsdag gingen we op pad en ja hoor wat ze had verteld klopte precies. Bij de Farm naam sloegen we het gravelpad in en na heel wat gaten en kuilen doorgehobbeld te zijn, kwamen we bij een hek dat open en dicht moest. 
Wat we toen zagen.... je gelooft je ogen niet daar zijn de blikkies nog huizen bij, een soort hutjes van plasticzakken aan elkaar geknoopt waar complete gezinnen in leven, echt verschrikkelijk triest.
Maar er kwam een vrouw aan breed lachend en dansende kindertjes eromheen, zo leuk en we voelden ons welkom.
Toen we elkaar begroeten kwamen er van alle kanten nog meer mensen tot we met zijn tienen waren. Er werden stoelen gehaald, nou ja het waren boomstammetjes waar een soort krukjes van waren gemaakt, maar we konden zitten en sommigen zaten op een steen of een autoband.
Toen pakte ze haar brochure en nog een oud tijdschrift wat ze al eens had gekregen. Die brochure had ze in die twee weken al helemaal bestudeerd en... in volgorde wat voor haar het meest belangrijk was omcirkeld. Ze had alles volgeschreven met opmerkingen, aangestreept en teksten waren omcirkeld die ze graag wilde lezen, ja deze brochure was echt goed bestudeerd.
Zo stond er een 1 bij les 12, deze over "dichter tot Jehovah naderen" was voor haar het meest belangrijk. We hebben de hele les besproken en volgens mij hadden we er nog wel drie kunnen doen. Wat een geestelijke honger heeft deze vrouw. 
Maar ook alle anderen hebben de hele tijd met aandacht geluisterd. Het is echt zo aanmoedigend te zien dat Jehovah zorgt dat Hij bekend wordt in elke uithoek van de wereld. 

We zullen haar telefoonnummer aan Rolf en Rachel geven in de hoop dat ze de gelegenheid hebben om al is het maar eens in de maand met haar te studeren.
 En Hans en Marga als jullie hier komen hebben we haar beloofd dat jullie zullen gaan.
Voor we weggingen hebben we nog een filmpje laten zien over de Bijbel in het Kwangali en voor de kindertjes een filmpje, dat was een lied en het jongetje van 5 zong mee joh, echt het was zo schattig. 
Daarna hebben we haar mijn bijbel gegeven en laten zien hoe ze deze goed kon gebruiken om zelf eerst de brochure te studeren en daarna het Teach us (vereenvoudigde versie van het Leert de Bijbelboekje). Wat hebben wij genoten zeg, de terugweg waren we er beiden stil van :).

Woensdagavond brachten we nog een nabezoek bij een familie die het overdag heel druk hebben met hun bedrijf en het bouwen van een eigen huis. Maar we mochten meteen binnenkomen, na een korte intro had de man ( Theo) zijn Bijbel al gepakt en de brochure erbij. Ook zijn vrouw ( Martha) stopte met haar bezigheden :) en kwam erbij zitten en deed aandachtig mee. Theo had  les 10 uitgekozen en deze hebben we voor het grootste deel kunnen bespreken. Tot onze verbazing gaven ze zelf al te kennen dat er zoveel religies zijn die ver van de ware aanbidding afstaan. Het werd een leuke levendige avond en we hopen dat ze verder geholpen kunnen worden, al zou het pas in Februari zijn. Ze gaan eind december over naar hun nieuwe huis.

Vrijdag gaan we naar Rolf en Rachel om nog een dag bij hun door te brengen en we verheugen ons er erg op en terecht. Het is een hele gezellige dag geweest, met vlak voor ons de vredig knabbelende springbokken. Ze zijn al zo gewend aan mensen te zien dat ze echt op een meter of 6 afstand naar je staan te kijken. 

Na deze heerlijke dag zouden we s' middags nog naar Jandre en Liane een jong stel hier, om een uurtje of 17.00 zouden we er zijn. We volgden hun routebeschrijving ( ze wonen ook op een farm) maar niet goed dus we reden verkeerd. En de weg was zo verschrikkelijk slecht dat we haast niet konden geloven dat het een pad was. Na een aantal hekken te hebben geopend en gesloten en een halfuur later ontdekten we de fout. Dezelfde benaming gaat aan de overkant van het pad ook verder. Dus helemaal teruggehobbeld en de andere afslag genomen. Deze was even erg en we reden en reden hek open hek dicht. We dachten zitten we nu weer verkeerd. Toen zagen we Jandre die ons tegemoet gereden was, gelukkig. Maar we wisten niet dat het nog een mega eind was met ook zoveel hekken open en dicht... en dat doen zij voor elke vergadering. Toen we er eindelijk waren was het adembenemend, echt in de middle of nowhere. Een geweldig uitzicht over het dal en tegenover de prachtige groene bergtoppen, super!! 

Hun huis was omgeven door enorme schrikdraden 3 meter hoog, dat is om de roofdieren als luipaarden, Cheetah's en Hyena's tegen te houden, maar meer nog voor de slangen. De pofadder is erg actief daar, wordt je gebeten dan moet je snel naar het ziekenhuis. Je hebt 7 uur om het tegengif te halen. Ook de zwarte mambo is er te vinden en als die je bijt is het afscheid nemen, je hebt namelijk een uur de tijd en dat is niet genoeg om van daaruit het ziekenhuis te bereiken. Ja elke zonzijde heeft een schaduwkant.
We hadden het ontzettend leuk daar en een volgende keer :) zullen we er overnachten. We reden in donker weer naar huis, slecht idee want donker is ontzettend donker, maar we zagen wel voor onze ogen een bruingestreepte Hyena oversteken en dit schijnt zeldzaam te zijn.

Zaterdag hebben we de LED vergadering weer en John zijn aandelen zijn al zo een normaal verschijnsel dat we er niet meer over schrijven. Maar ze gaan nog steeds erg goed hoor.
Deze keer waren niet alle deelnemers voor de presentaties er en Rolf vroeg drie invallers. En raad eens wat, ik heb zomaar de bijbelstudie gedaan, stond versteld van mezelf dat ik dat durfde zo onvoorbereid en dan in een andere taal.

Deze middag deden we lekker rustig aan, het is onze trouwdag en we gaan vanavond met Rolf en Rachel uit eten (onze familie komt toch niet:)
Dus terwijl we op ons terras zitten, krijgen we een sms, Jawel het is Antonia de eerder genoemde vrouw. 
Ze schrijft het volgende:" Hallo John en Ria, Hartelijk bedankt voor de Bijbel die jullie aan mij hebben gegeven. Het heeft mijn ogen geopend en nu weet ik de waarheid uit de Bijbel. Vandaag heb ik het boekje dat jullie mij dinsdag hebben gegeven, uitgelezen, Hartelijk bedankt.
Dat Jehovah jullie ook naar andere mensen moge leiden, zoals jullie ook naar mij zijn toegekomen".
We hebben toen aangegeven haar verder te willen helpen met een bijbelstudie, waarop ze zei:" Oké dat is goed nieuws voor mij". 
We zeiden al dat ze geestelijke honger had, maar ze eet wel heel snel en gretig. We hopen dat ze doorzet en onze kleine zaaimomenten haar hart mogen bereiken, met de hulp van anderen en natuurlijk Jehovah.

Die avond hebben we een hele gezellige avond gehad met Rolf en Rachel, waarbij we elkaar nog beter hebben leren kennen en ook wat achtergronden hebben uitgewisseld. Dit inclusief Afrikaanse gewoonten en gebruiken van de verschillende stammen.

Zondag was het afscheid, we konden inmiddels 7 Bijbelstudies overdragen en een aantal leuke potentiëlen. Dus in plaats van werk verlichten kregen ze er werk bij. Omdat het de laatste vergadering in Yellow Point was mochten we helpen met de verhuizing van het meubilair naar een tijdelijke plaats voor de vergadering (woonkamer) van Zappy en Horst.
Dit totdat er een goede en geschikte ruimte is gevonden. Het wachten is nu op het LDC (PBA) om dit rond te krijgen.
Toen was het echt afscheid en we gingen met een fikse brok in alle kelen ons weegs. Wat zullen we deze gemeente missen, met al die lieve vrienden die we in zo'n korte tijd hebben mogen leren kennen.

Eigenlijk willen we gewoon even thuis kijken en dan weer terug, er is zo ontzettend veel werk te doen en Rolf heeft ook behoefte aan steun en aanmoediging.
En dan nog de lezing van de vertegenwoordiger van het bijkantoor in ZA die aangaf dat het moeilijk is voor Need Greaters om hier te blijven, maar voor degene die financieel onafhankelijk zijn is het wel mogelijk. We voelen ons wel aangesproken....

We gaan ons nu voorbereiden op het inpakken, dinsdag vertrekken we op uitnodiging van André en Esther naar het vertaalkantoor (RTO) in Windhoek. Hier slapen we een nacht en hebben nog wat gezellige omgang met hun en gaan mee naar hun LED vergadering. Woensdag vliegen we dan echt weer terug naar het koude kikkerlandje.